Maklakiewicz

VII 2007

Zdzisław Maklakiewicz
(9.07.1927 - 9.10.1977)

Posłuchaj:

1. Chc1ałbym się ogolić • 2. Dzięcioł • 3. Co mi brunet zrobisz
jak mnie wieczorową porą złapiesz • 4. Hydrozagadka • 5. Trąd
• 6. Chcia2bym się ogolić • 7. Grzech Antoniego Grudy • 8. Palto
• 9. Benek Kwiaciarz

Pierwszy rozdział serii tematycznej.

Aktor. W czasie wojny był żołnierzem AK. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do Niemiec, skąd wrócił we wrześniu 1945. W latach 1950-51 studiował reżyserię w PWST w Warszawie, jednak studiów nie ukończył. W sezonie 1950/51 należał do zespołu Teatru Syrena w Warszawie. W sezonie 1951/52 nadal występował w Syrenie i równocześnie był aktorem warszawskiego Teatru Polskiego, w latach 1952-56 występował w Teatrze Ludowym, a w sezonie 1956/57 ponownie w Teatrze Polskim. W 1958 występował w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, w latach 1958-62 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku; współpracował też z kabaretem Bim-Bom. W latach 1962-64 grał w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu, następnie w Teatrze Powszechnym (1964/65) i Polskim (1965-67) w Warszawie. W latach 1967-69 należał do zespołu Starego Teatru w Krakowie, w latach 1969-72 Teatru Narodowego, w latach 1974-76 Teatru Rozmaitości w Warszawie. Od połowy lat 60. grał przede wszystkim w filmach, w teatrze - mimo formalnego angażu - występował rzadko i niechętnie wiązał się z nim na stałe. Był aktorem charakterystycznym w bardzo szerokim rozumieniu tego słowa. Grał przede wszystkim postacie komediowe i groteskowe. W latach 70-tych tworzył, wraz z Janem Himilsbachem, słynny komediowy duet. Obdarzony niezwykłym poczuciem humoru, był barwną postacią środowiska artystycznego. Bujne życie towarzyskie również stawało się terenem jego twórczości, prowadziło z biegiem lat do zaniedbania aktorstwa. (www.filmpolski.pl)


Album nagrany między 18.05 a 5.07.2007.
Ryś, 2 i 1/3 - backing vocal (1,2,5,6,7)

1• Chc1ałbym się ogolić (+ I.Gogolewski) 1966
2• Dzięcioł (+H.Bystrzanowska, W.Gołas, R.Pietruski, T.Pluciński) 1970
3• Co mi brunet zrobisz jak mnie wieczorową porą złapiesz (+Z.Czerwińska, A.Fedorowicz, J.Himilsbach, K.Kowalewski, R.Pietruski) 1976/1978
4• Hydrozagadka (+I.Cembrzyńska, M.Łącz, T.Pluciński, E.Szykulska) 1970
5• Trąd (+M.Łoza, Z.Malanowicz) 1971
6• Chcia2bym się ogolić (+ I.Gogolewski) 1966
7• Grzech Antoniego Grudy (+E.Kępińska, F.Pieczka) 1975
8• Palto nowela z filmu Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych (+R.Kossobudzka, I.Kozłowska, I.Przegrodzki) 1972
9• Benek Kwiaciarz nowela z filmu Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych (+K.Borowicz, J.Kłosiński) 1972

ua

II 2007






Bez atu. Druga i trzecia część na chwilę teraźniejszą tryptyku
„Mu nam osty”
1. Amfisbena 13.11 - 13.12.2006
guitars, voice, piano, strings, keyboards, trumpet
11.45 - 15.20 Igor Strawiński
AMFISBENA (Amfisbaena) - według mitologii greckiej był to libijski mrówkożerny wąż lub jaszczurka bez kończyn o dwóch głowach, po jednej na każdym końcu ciała, i oczach jarzących się jak świece. Jej nazwa w języku greckim oznacza „poruszający się w obie strony” (amfis - dwie strony, bainein - poruszać się) - w przód i w tył. Była też znana jako „matka mrówek”, choć... odżywiała się mrówkami. Amfisbena rozcięta czy rozerwana na pół miała się połączyć ponownie w jedną całość - w tym sensie zwierzę miało być nieśmiertelne.

2. Uroboros 3.01 - 12.02.2007
guitars, voice, piano, strings, keyboards, sax, trumpet
11.50 - 18.55 Henryk Mikołaj Górecki
UROBOROS (w formie oryginalnej Ouroboros) – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Jako symbol gnostyków i alchemików, ouroboros wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i odradzania się. W każdym momencie, w każdej chwili, w każdym zdarzeniu kryją się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdej chwili kryje się wieczność. Każde odejście jest zarazem powrotem, każde pożegnanie przywitaniem, każdy powrót rozstaniem. Wszystko jest jednocześnie początkiem i końcem.

Elsinto

VII 2006

1. Elsinto • 2. Ocelove Zavazadlo • 3. Tripfanki • 4. Oborygen •
5. Steel Luggage

Treflem.

(12.06-7.07.2006)

W 2003 roku ukończyłem mikropowieść SOILENT, której fragmenty okrasiłem ścieżką dźwiękową (m.in. Brian Eno, Killing Joke, David Torn). Ksiązkę i ELSINTO - prócz anagramu - łączy tekst „Wielki błąd” Macieja Zembatego (utwory 2 i 5), który wiele lat temu wykonywała formacja Stalowy Bagaż.

Rezydent:
guitars 1-5 • piano 1-2, 4-5 • strings 1-3,5 • keyboard 1,5 • voice 2,3,5
Ryś, 1 i 1/3 - guitar - 2 (4.11-4.21)
Spinka, kocica - guitar - 2 (4.11-4.21 & 5.06-5.07) 4 (1.18-1.21)